Znamię Szatana

Popołudniem wybrałam się do dermatologa, aby za radą S. upewnić się, czy aby na pewno wkrótce nie umrę, jak się obawiał, jak zwykle (czasem się sprawdza). Dzięki wizycie do wieczora pozostawałam pod wrażeniem diagnozy: MAM ZNAMIĘ SZATANA. Pan doktor nawet powtórzył to z angielską czy też może łacińską nazwą i czułam się wyjątkowo. Zaniepokoiłam się dopiero w domu, kiedy postanowiłam wyszukać w internecie, z czym to się wiąże i czy to bardzo prestiżowe. No i czytam, że bardzo niepokojące, można sobie zresztą łatwo wyobrazić lub sprawdzić, co w sieci piszą o znamieniu Szatana. Po dłuższym bezowocnym przewijaniu poszłam po rozum do głowy i opisałam znamię obrazowo. I co? I ze złością, że to sprawdziłam, odnalazłam znamię Suttona! Gdybym nie była zbyt ciekawska (pierwszy stopień do piekła), pozostałabym w przekonaniu, że mam znamię Szatana! A tak nie mam! Diabli wzięli. (Wygląda natomiast dużo ładniej niż na obrazkach). A doktor powiedział to kilka razy i to naprawdę wyraźnie, byłam pewna. To mniej więcej jak delikatesy, które z wielkim zdziwieniem odczytałam kiedyś jako apokalipsa, albo putas automaticas zamiast puertas automaticas.

Inne newsy: spaliłam z żalem stare szafki, bo uznałam, że nie zrobię z nich nic ładnego. A tu nagle kolega z pracy kupił za półtora tysiąca dokładnie taką samą szafkę nocną przyłóżkową, tylko przerobioną przez artystkę w oczojebny wzór o wysokiej zawartości artyzmu. Wściekłam się na tyle, że aż poszłam wyciągnąć ze śmieci drzwi z lustrem od starej szafy i odarłam już do połowy z politury. Nienawidzę, jak ktoś jest porównywalną artystką ode mnie i jeszcze mu/jej płacą milijony monet.

Co do dawnych zawodów, to zaczęłam czytać drugą książkę o ewolucji wydaną przez Centrum Nauki Kopernik. Pierwsza była językowo wspaniała, perfekcyjna. A przy tej, większej, wściekłam się po 30 stronach, bo znalazłam 13 błędów i przeszłam w tryb korekty z ołówkiem, a nie układania sobie w głowie, jak powstawał człowiek. Plus jest taki, że rozważam przejście na emeryturę i zajęcie się książkami już po 35-ce, nie 40-ce, chyba że nie będzie już Polski i mało kogo będzie obchodził język polski (ładne połączenie ze sklepem apokalipsa).

Z innych ciekawostek to rozmawiałam niedawno pierwszy raz po latach z chłopcem, z którym spotykałam się w starych złych czasach dekadę temu w Barcelonie. Więc mówi mi o swoim narzeczonym i nawiązuje: "Ma podobne hobby jak ty"; robi pauzę, żebym zdążyła się zastanowić i pomyśleć, że może hmm, literatura bałkańska? gramatyka porównawcza języków słowiańskich? etymologia? postmodernizm? podmioty nomadyczne? a on co po pauzie? "LUBI JEŚĆ I SPAĆ". Kurtyna.

Nie mam czasu na szycie

Minęły liczne miesiące i nie napisałam nic. Od kiedy jestem korpobiurwą skupioną na zarabianiu milionów monet, nie mam wiele sił na tzw. życie. Jest to w pewnym stopniu powiązane ze spadkiem nastroju wywołanym upadkiem ostatnich celów (jak mam szukać zaginionego domu na wsi, kiedy nie wiem, czy w ogóle za jakiś czas będziemy mieszkać w tym kraju)(ale S. jeszcze nie dostał pracy na Północy ani Zachodzie). Nawet przestałam się chwilowo zagłębiać w sprawy przodków, bo mnie napadło poczucie, że wszystko zawieje, zamiecie. Paradoksalnie wpadłam głębiej w prehistorię przodków, bo po historii życia na Ziemi wzięłam się za ewolucję człowieka i uspokajam się rozwojem hominidów. I nadal nie mam w głowie nic do napisania, bo tylko bym jadła i spała, więc wkleję notatkę, którą szybko skleciłam dla D., kiedy pytała o nowe wpisy. Esencja MGNN z ostatnich czasów:

Wiem natomiast, że to po prostu forma przetrwalnikowa. Na szczęście co jakiś czas wypełzamy na powierzchnię i odwiedzamy świat realny:

(czarci krąg)

 (Nadmienię, że staw w lesie znalazła D., kiedy kiedyś oddaliła się w ustronne miejsce podczas spaceru.)

Najchętniej zaś zamknęłabym się na czas deszczu w domu i zajmowała poprzednimi pracami. Teraz tylko odmówiłam Poważnemu Wydawnictwu, z czym czuję się idiotycznie - jak już zostałam zawodową korektorką, rzuciłam to zaraz w cholerę, bo zapragnęłam milionów monet i stabilności zatrudnienia (korpobiurwa ma stała pensję i jak jest chciwa, to może jeszcze dorobić na nadgodzinach). Więc w formie przetrwalnikowej czekam, aż moje szycie będzie mogło wyglądać np. tak: