Wieśmak

Podróżuję sobie tradycyjnie po wsi i okolicach, odpoczywając od prac domowych, remontowych, ogrodowych i pisemnych. Natomiast dziś trasa do chałupy trwała dwie godziny, ponieważ oprócz tradycyjnych usterek ekskluzywny metalizowanobordowy polonez wykazał się gwałtownym zagotowaniem wody w chłodnicy, co doprowadziło również do powstania małej uroczej dziurki w tejże chłodnicy, żeby woda mogła sobie radośnie uciekać bulgocząc, a w momencie krytycznym - lecąc wielkim pary strumieniem na stronę prawą (to od razu wzbudziło mój niepokój).

Dlatego też wraz z Hellą odbyłyśmy podróż przerywaną, podczas której zwiedziliśmy nowe tereny - jechałyśmy drogą okrężną, gdyż zamierzałam zawieźć CV w wyjątkowo obiecujące miejsce, ale po kolejnym przystanku skonstatowałam, że jestem zbyt mokra i wściekła, żeby coś gdzieś zanosić.

Spotkaliśmy nowych ludzi - pani, u której dolewaliśmy wody do chłodnicy, była bardzo miła. Pierwszą wodę kupiłam w sklepie spożywczym, ale ostatecznie wlałam jej chyba dziesięć litrów, więc zdobywając całą drogą kupna mocno bym nadwyrężyła moją pustą portmonetkę.

Kiedy byłyśmy 400 metrów od naszego podwórka, samochód zaczął chrzęścić, kaszlać i podskakiwać niezdrowo, a w odległości 100 metrów zgasł. Siłą rozpędu dojechałam pod bramę, po czym wyrzuciłam ziejące koty z kosza (nie wspomniałam, że podróżowały z nami koty? więc podróżowały, dwa, i przeżywały drogę gorzej, niż my) i wepchnęłam wyrzucający wodę i kłęby pary samochód na podwórko.

Całe szczęście, że jestem gruba i silna, mimo, że nawet schudłam tego lata.
Uspokoiłam się po spożyciu 400g żelek o smaku brzoskwiniowym, tj. zjadłam 2/3, zrobiło mi się niedobrze i resztę zjadłam po jakimś czasie. Dwie żelki wzięła Hella.

Teraz planujemy zakopać poloneza w ogródku, żeby więcej nie musieć go oglądać, i tak przegląd i ubezpieczenie kończą się w tym miesiącu wraz z latem.